Liefste kind

Ik wil ze voor jou klaarzetten, de flessen met zeep, om je handen te wassen.
Ik wil ze klaarleggen, de wegwerphanddoeken.
Ik wil het hele lokaal tekenen op een kaart en aanduiden waar je nog wel mag gaan zitten.
Ik wil onze groep verdelen in drie ploegen die elkaar een tijdje niet meer zullen zien.
Ik wil je in één richting laten wandelen, van ingang naar uitgang.
Ik wil de deurklinken en de banken poetsen, elke avond weer.
Ik wil mondmaskers gaan kopen, en handschoenen.
Ik wil je uitleggen waarom ik dat allemaal doe.

Maar ik wil niet aan je vragen om …
paardje te rijden zonder paard,
tikkertje te spelen zonder handen,
touwtje te springen zonder koord.

Ik wil je niet vragen om …
te spelen vanop een afstand,
te knuffelen met een grens,
te leven zonder elkaar.

Dat, beste kind,
wil ik je niet vragen,
omdat ik weet,
dat je dat niet kan.

Wie dit bedacht,
woont in torens met gouden koepels,
en is vergeten wie jij bent.

Door Kris Van Steenberge